Painter named Kalong. จิตรกรนาม "กาหลง"

“ดินเหนียวที่ใช้ในการปั้น ตอนที่ถูกปล่อยทิ้งไว้มันกับแข็งเหมือนกับก้อนดินทั่วๆ ไป แต่เมื่อเติมน้ำใส่เข้าไปทิ้งไว้นานๆ มันก็จะอ่อนตัวลง”

“...”

“ซึ่งนั้นมันก็เหมือนกับใจของผม ในตอนแรกมันเข้มแข็ง แต่ตอนนี้มันกลับอ่อนแอลงทุกๆ นาที”

“พูดเรื่องบ้าอะไรของมึง”

“ต่างกันกับพี่ ไม่ว่าจะผ่านมากี่วันหรือกี่ปี มันก็ยังแข็งกระด้างราวกับหินที่ไม่เคยโดนน้ำ”

“หยุดได้แล้ว”

“ผมเองก็จะทำแบบนั้น ผมจะกลับไปเป็นดินที่ขาดน้ำ รอวันกลับมาแข็งตัว อาจจะต้องใช้เวลาแต่มันก็คุ้มค่า”

“กูจะเป็นคนสาดน้ำเข้าไปใส่มึงเอง มึงไม่มีทางกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้หรอก”

“พอเถอะอย่าใจร้ายกับผมอีกเลย เพราะหัวใจที่เจ็บปวดมันมักจะสร้างเกาะขึ้นมาเอง น้ำที่พี่สาดมามันไม่สามารถเข้าไปในใจผมได้แล้ว”

“มึงห้ามไปจากกู”

“...”

“อย่าเดินหนีกู ได้โปรด”

“...”

“กาหลง”

เรื่องนี้เป็นเรื่องของน้องกาหลง กับเป๊กนะคะ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไล่เลี่ยกันกับของคู่แก้วกับรัณย์จากเรื่อง  Mr.Kosum's flower shop. ร้านดอกไม้ของนาย "โกสุม" ตอนแรกตั้งใจว่าจะทำคู่พี่โกสน แต่คิดไปคิดมาแล้วทำคู่นี้ดีกว่า ฝากติดตามและให้กำลังใจพวกเราด้วยนะคะ